Vücudumun her yerine yapıştırılmış 24 elektrot ve yüzümü kaplayan bir hortuma bağlı plastik bir maske ile acayip bir yatak odasında uyandım.
Tüm gece beni video akışıyla izleyen laboratuvar teknisyeni bana “fena uyku apnesi” olduğumu ve bunun beyinden meydana gelen ve kaslara nefes almasını söyleyemeyen bir tür olan “merkezi uyku apnesi” bulunduğunu söylemiş oldu.
Bir gazeteci olarak – ve teşhisten korkan biri olarak – kendi araştırmamı hayata geçirmeye koyuldum. Birkaç hafta süresince uzmanlarla görüştükten sonrasında iki mühim sonuca ulaştım.
İlk olarak, orta derecede apnem vardı ve bu, benim bakımım mevzusunda danışan uzmanların bahsetmiş olduğu detaylı makineler, ağızlıklar yada öteki cihazlar olmadan tedavi edilebilirdi.
İkincisi, Amerikan sıhhat sistemi, tıbbi bir durumu – bu durumda uyku apnesini – tanımlamak için ticari ortaklarla birleşti ve her iki tarafın da oldukca sayıda pahalı teşhis çalışmasından, ekipman satışından ve şüpheli tedavilerden gelir elde etmesini sağlamış oldu. Bir taşıma bandındaydım.
Her şey bir yanıt arzusuyla başladı: Gün süresince uykulu hissediyordum ve karım bana horladığımı söylemiş oldu. Her ikisi de obstrüktif uyku apnesi anlamına gelebilir. Obstrüktif uyku apnesinde, şahıs bilinçsiz olduğunda ağız ve boğaz gevşer, kimi zaman hava yolunu tıkar yada daraltır. Bu, uykunun yanı sıra nefes almayı da keser. Tedavi olmadan, oksijen akışında ortaya çıkan bozulma, belirli kardiyovasküler hastalıkların gelişme riskini artırabilir.
Bu yüzden bir uyku tedavisi merkeziyle temasa geçtim ve doktorlar bana evde bir kontrol (365 dolar) verdi. İki hafta sonrasında bana “yüksek-orta” uyku apnesi olduğumu ve ortalama 600 dolarlık bir maliyetle devamlı pozitif hava yolu basıncı yada CPAP makinesi almam icap ettiğini söylediler.
Ekipmanı almayı ve ayarları en iyi sonucu verecek şekilde ayarlamayı ummama karşın, doktorlarım optimal CPAP hava basıncını “titre etmelerini” sağlamak için bir gecelik kontrol (1.900 $) için uyku laboratuvarına gelmem icap ettiğini söylemiş oldu.
“Merkezi uyku apnesini iyi mi tedavi ediyorsunuz?” Teknisyene o ilk geceden sonrasında endişeyle sormuş oldum. Bir ASV (uyarlamalı servo havalandırma) makinesi (4.000 $) hakkında bir şeyler söylemiş oldu. Ve pahalı bir laboratuvar pijama partisi kafi değildi, dedi. Bir başkası için geri dönmem gerekiyordu.
(Bu makalede bahsedilen prosedürlerin ve cihazların bir çok sigorta kapsamındaydı yada sigorta kapsamında olacaktı – benim durumumda Medicare artı ek bir plan. yıldan yıla yükselir.)
Senelerce sıhhat hizmetleri konusunu haber meydana getiren bir gazeteci olarak, pahalı testler zincirimin sağlığımla ilgili endişelerden daha çok motive edici bulunduğunu gördüm.
Amerikan Uyku Tıbbı Akademisi yada Chicago civarlarındaki kar amacı gütmeyen bir müessese olan AASM, uyku apnesinin ne olduğuna ve iyi mi tedavi edileceğine karar verir. Dünyanın dört bir tarafındaki uyku toplumlarıyla beraber emek harcayarak, her yerde doktorların hastalıkları teşhis etmek ve sınıflandırmak için güvenilmiş olduğu Internasyonal Uyku Bozuklukları Sınıflandırmasını yayınlıyor.
Sadece bu çabanın arkasında mühim çıkar çatışmaları yatmaktadır. ABD sıhhat hizmetlerinin çoğunluğu gibi, uyku tıbbı gelişen bir sanayi haline geliyor. AASM, faaliyetlerini kısmen CPAP makinesi üreticilerinden ve pahalı tedavilerden ve apne ve öteki uyku bozukluklarının kapsamlı tanımlarından kazanç elde eden öteki şirketlerden gelen ödemelerle finanse ediyor.
Kullandığım evde kontrol aletinin yanı sıra merkezi uyku apnesi için implante edilebilir sinir stimülasyon donanımını meydana getiren Zoll Itamar, AASM’nin Sanayi Iştirakı Programında 60.000 dolarlık “platin” bir ortaktır. Gündüzleri yoğun uyku hali ile karakterize narkolepsiyi tedavi etmek için bir ilacı kontrol eden Avadel Pharmaceuticals da o şekilde.
Öteki sponsorlar içinde bir anti-uykusuzluk ilacının üreticisi; narkolepsi ilacı olan başka bir şirket; CPAP makineleri ve maskeleri meydana getiren Fisher & Paykel Healthcare; ve apneyi tedavi etmek için on binlerce dolara mal olan, yoğun reklamı meydana getirilen bir cerrahi implantın üreticisi olan Inspire Medical Systems.
AASM’nin Charlotte, Şimal Carolina’da öteki ustalaşmış topluluklarla beraber düzenlemiş olduğu bir kurultay olan Sleep 2022’nin kurumsal sponsorları içinde bu şirketlerin birçoğunun yanı sıra en büyük CPAP makinesi üreticilerinden ikisi olan Philips Respironics ve ResMed vardı.
AASM sözcüsü Jennifer Gibson yapmış olduğu açıklamada, çıkar çatışması politikasının ve sanayi fon sağlayıcılarının müdahale etmeme taahhüdünün akademinin çalışmalarının bütünlüğünü koruduğunu söylemiş oldu. Endüstri bağışları, AASM’nin senelik ortalama 15 milyon dolarlık gelirinin ortalama 170.000 dolarını oluşturduğunu söylemiş oldu. Öteki gelirler eğitim materyalleri ile üyelik ve akreditasyon ücretlerinden gelir.
İşte başka ne buldum. Neredeyse hepimiz geceleri, bilhassa süratli göz hareketleri ve rüyalarla karakterize REM uykusu esnasında düzensiz nefes alır. Kan oksijen seviyeleri de birazcık dalgalanır.
Sadece son Avrupa emek harcamaları, Internasyonal Uyku Bozuklukları Sınıflandırması kapsamındaki standartların, insanların gündüz yorgunluğu yada öteki uyku sorunları şikayetleri olsun ya da olmasın, genel popülasyonun büyük bir bölümünü uyku apnesi teşhisine mahkûm edeceğini göstermiştir.
İsviçre’nin Lozan kentinde meydana getirilen bir araştırma, mahalli adamların %50’sinin ve 40 yaş ve üstündeki hanımefendilerin %23’ünün bu kriterler altında uyku apnesi için pozitif bulunduğunu gösterdi.
Belçika’daki Ghent Üniversite Hastanesi’nden bir bilim adamı olan Dr. Dirk Pevernagie, iki yıl ilkin Journal of Sleep Research dergisinde meslektaşlarıyla yapmış olduğu kapsamlı bir çalışmada, bu tür hastalık oranlarının “muhteşem derecede yüksek”, “astronomik” ve “mantıksız” bulunduğunu yazdı.
Bir röportajda, “Şu anda, obstrüktif uyku apnesini teşhis etmek ve sertliğini değerlendirmek için öne sürülen kriterler için gerçek bir kanıt yok” dedi.
Benzer şekilde, 2016 İzlanda çalışmasında orta yaşlı deneklerin %19’unun Internasyonal Uyku Bozuklukları Sınıflandırmasında bir tarif altında orta ila şiddetli “apne”ye haiz olduğu görüldü, sadece birçoğunda herhangi bir uyuşukluk rapor edilmedi.
Emek vermeyi yöneten ve apnenin tespiti ve tedavisini iyileştirmek için büyük bir Avrupa programı yürüten Erna Sif Arnardóttir, “Bir çok hakkaten şaşırdı” dedi.
Bununla beraber, resmi AASM dergisi, hastalık olarak tanımladığı şeye haiz hastaları arayan uyku apnesi için son aşama geniş bir tarama önermektedir. Grup, diyabet, aşırı kiloluluk, tedavi edilmemiş yüksek gerilim yada kalp hastalığı var ise, 18 yaş ve üstü her insanın her yıl apne için taranması icap ettiğini söylüyor – uyku problemlerinden asla yakınma etmemiş olsalar bile.
Gibson yapmış olduğu açıklamada, AASM’nin “uyku apnesi ve öteki uyku bozukluklarının tanımlanmasında kullanılan tanımları, kriterleri ve önerileri devamlı olarak değerlendirdiğini” söylemiş oldu. Ayrıca, birinci basamak doktorları tarafınca meydana getirilen rutin taramanın, yüksek riskli bir hastanın obstrüktif uyku apnesi olup olmadığını ölçmenin “kolay bir yolu” olduğu açıklandı.
Önleyici bakımın etkinliğini gözden geçiren yetkili bir kurum olan ABD Önleyici Hizmetler Vazife Gücü, daha oldukca Avrupalı araştırmacılarınkine benzer şekilde tutucu bir görüşe haiz olup, semptomu olmayan hastalar içinde yaygın taramayı desteklemek için “yetersiz” kanıt olduğu sonucuna varmaktadır.
Birçok sigortacı, AASM’nin apne tanımının haricinde kalan kişiler için öngörülen CPAP makineleri ve öteki tedaviler için ödeme yapmayı reddediyor. Sadece AASM onlara gelmeleri için baskı yapıyor.
Tüm raporlarımdan sonrasında, apnemin orta derecede de olsa gerçek olduğu sonucuna vardım. Bir gecede laboratuvarda yaptığım alarm verici okuma – süratli bir halde merkezi uyku apnesi olarak teşhis edildi – kontrol makinesinin kendisinin bir yan ürünüydü. Bu, hastaların %5 ila %15’inde meydana gelen iyi tanımlanmış bir fenomendir.
Ve evde teşhis testimin sonuçlarına yakından baktığımda, bir aydınlanma yaşadım: Toplam puanım, averaj olarak saatte 26 solunum kesintisi ve kan-oksijen seviyesi düşüşüydü – beni “yüksek” duruma sokmaya kafi gelecek kadar. apne için orta” kategori. Sadece uyku pozisyonlarına bakılırsa sıralanmış verilere baktığımda yan yattığımda oldukca daha iyi puan aldığımı gördüm: saatte bir tek 10 kesinti.
Bu yüzden minik bir gözlem yaptım: Oksijen düşüşlerini ve solunum kesintilerini kaydeden bir akıllı telefon uygulamasıyla 25 dolarlık bir nabız oksimetresi satın aldım. Yan yattığımda neredeyse asla yoktu.
Şimdi yan yatıyorum. Daha azca horlarım. tazelenmiş olarak uyanıyorum. Gündüz uykulu değilim.
Uzmanlarımdan hiçbiri benim tarafıma dönmekten bahsetmedi – tıp dilinde “konumsal terapi” olarak bilinir – müdahalenin birçok araştırmacı tarafınca etkili olduğu kabul edilir. Sırt üstü uyumak, bilhassa yaşlandıkça ve boğazdaki kaslar gevşedikçe horlama ve tıkanıklıklara katkıda bulunur.
Daha ilkin İsrail’deki Loewenstein Hastanesi’nde uyku araştırmacısı olan Arie Oksenberg, “Konumlu hastalar yan pozisyonda uyuyabilir ve oldukça iyi uyuyabilir” dedi.
Sadece bunun yerine direkt CPAP makineleri, cerrahi, merkezi apne ve ağız aletleri benzer biçimde para kazanma seçeneklerine giden resmi AASM tedavi kılavuzlarında bunu bulmak kolay değil.
Apne ile yatakta hafifçe kıpırdanarak başa çıkmak, AASM’nin “öteki” tedaviler hakkında kılavuzunda birkaç paragraftan ve uzun ve karmaşık bir karar çizelgesinde minik bir kutudan birazcık daha fazlasını alır.
Hastaların üçte biri yada daha fazlası, CPAP’leri gece bir tek birkaç saat takıyor yada kullanmayı bırakıyor. İnsanların yataklarındaki makineleri sevmediği ortaya çıktı.
AASM’den Gibson, “Konumlandırma tedavisi bazı hastalar için etkili bir tedavi seçeneğidir” dedi. Sadece hastaların uzun süre yan yatıp yatmayacağı ve bir pozisyonda kalmaya çalışmanın uyku kesintilerine niçin olup olmayacağı mevzusunda endişeler bulunduğunu söylemiş oldu.
Yan yatmanın her insana destek olmadığı doğrudur. Ve çoğu zaman ergonomik gerektirir. (Bazı insanoğlu sırtlarından uzak durmaları için pijamalarına bir tenis topu bantlarlar.) Tutucu uyku doktorları bile CPAP makinelerinin birçok hasta için en iyi çözüm bulunduğunu söylüyor.
Sadece büyük seviyede gözden kaçan bir alternatif var.
“Erişkin uyku apnesi hastalarının bir çok için kolay bir tedaviyi kaçırıyor muyuz?” Oksenberg ve bir meslektaşının pozisyonel terapi hakkında yazdığı 2013 tarihindeki bir yazının adıydı.
Benim durumumda, yanıt “evet” idi.
Jay Hancock eski bir KHN kıdemli muhabiridir.
